Μεγαλώνοντας παιδιά με αυτοπεποίθηση

H αυτοπεποίθηση χτίζεται αργά με σημαντικότερο παράγοντα τη στάση μας απέναντι στα παιδιά. Το κάθε παιδί πρέπει να δει στο βλέμμα του γονιού του ότι αναγνωρίζει τις ικανότητες του και πως το αποδέχεται για αυτό που είναι. Όταν λοιπόν αναγνωρίζουμε κάποιον και καμαρώνουμε γι’ αυτόν, τον βάζουμε σε μια ξεχωριστή θέση.
Η αυτοπεποίθηση δεν είναι ένα χαρακτηριστικό με το οποίο γεννιόμαστε ·αναπτύσσεται στο πέρασμα του χρόνου και οι ενήλικες μπορούν σε μεγάλο βαθμό να ενθαρρύνουν και να ενισχύσουν την ανάπτυξη του, όπως επίσης μπορούν να βοηθήσουν ένα παιδί να « αποκαταστήσει» την αυτοεκτίμηση του όταν αυτή έχει «τραυματιστεί». Η αυτοπεποίθηση είναι ένα συναίσθημα που μπορεί και πρέπει να καλλιεργηθεί με διάφορους τρόπους. Ο βασικός κανόνας είναι ότι πρέπει να δουλέψουμε πολύ με τα παιδιά μας και να τους δίνουμε το καλό παράδειγμα.
Η σχέση που έχουμε με το παιδί μας (π.χ. ως προς τη γονική ζεστασιά) αποτελεί ζωτικής σημασίας για τις μελλοντικές του σχέσεις. Είναι σημαντικό να του λέμε συχνά ότι το αγαπάμε (όχι «σε αγαπώ επειδή σήμερα ήσουν καλό παιδί») και όχι επειδή ανταποκρίνεται στις δικές μας προσδοκίες.
Όταν μέσα στην οικογένεια υπάρχουν αδέλφια είναι σημαντικό να αφιερώσουμε λίγη ώρα με κάθε παιδί χωριστά κάνοντας αγαπημένες του δραστηριότητες. Με αυτόν τον τρόπο το παιδί αισθάνεται ότι έχει ξεχωριστή θέση στη καρδιά μας και έχει τον προσωπικό μας χρόνο. Ας προσπαθήσουμε επίσης να αποφεύγουμε συγκρίσεις των αδελφών μεταξύ τους καθώς έτσι τα υποτιμούμε. Μην ξεχνάμε ότι το κάθε παιδί μας είναι ξεχωριστό και μοναδικό.
Ένας άλλος τρόπος για να καλλιεργήσουμε την αυτοεκτίμηση των παιδιών μας είναι μέσα από την ενθάρρυνση και τον έπαινο. Ο έπαινος για να είναι αποτελεσματικός πρέπει να βασίζεται στη διαδικασία (π.χ. στον τρόπο σκέψης)και όχι στο αποτέλεσμα, στο όφελος που έχει το παιδί από μία συμπεριφορά (π.χ. «τακτοποιώντας το δωμάτιο σου, βρίσκεις αμέσως αυτό που χρειάζεσαι») αντί να σχετίζεται με εμάς (π.χ. είμαι περήφανη για σένα που συμμάζεψες το δωμάτιο σου), γίνεται λεκτικά και μη π.χ. με χειρονομίες (αγκαλιά) και εστιάζεται στην περιγραφή της συνέπειας μιας πράξης ή απαγόρευσης (π.χ. αν το πιάσεις θα καείς). Ας μάθουμε ακόμη στο παιδί μας να αγαπά και τις αποτυχίες εκτός από τις επιτυχίες. Όσο τα παιδιά μαθαίνουν να ανέχονται την απογοήτευση που προέρχεται από τα λάθη τους τόσο είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν μελλοντικές δραστηριότητες με αποτελεσματικό τρόπο.
Τέλος, είναι σημαντικό να αποφεύγουμε να το υπερπροστατεύουμε γιατί το μαθαίνουμε να εξαρτάται από εμάς αντί να είναι αυτόνομο (πχ αγοράζοντας ένα ημερολόγιο μαθαίνει να είναι το ίδιο υπεύθυνο για το πρόγραμμα του). Να αποφύγουμε να το βοηθάμε από την αρχή (π.χ. στα μαθήματα του σχολείου) καθώς δεν του δίνουμε δυνατότητα να προσπαθήσει και να βρει τρόπους επίλυσης. Ας τον ενθαρρύνουμε να δοκιμάσει για να «σταθεί» στα πόδια του και να νιώσει καλά με τον εαυτό του.
Το ειλικρινές μας ενδιαφέρον, η αγάπη, η εμπιστοσύνη, η ειλικρίνεια, ο σεβασμός, η διαθεσιμότητα μας προς το παιδί αποτελούν αξίες που μας βοηθούν ως γονείς να χτίσουμε και να διατηρήσουμε σε υγιή επίπεδα την αυτοπεποίθηση των παιδιών μας.